Last hostel, Glebe & Brazilians
Blijf op de hoogte en volg Michelle
29 Januari 2015 | Australië, Sydney
Hoi allemaal,
Nog even een mini verslagje van m'n laatste 2 weken.
Nadat ik, helaas pindakaas, m'n Italiaanse appartement moest verlaten besloot ik om in de wijk 'Glebe' te gaan wonen. Ik was er al eerder geweest voor een super leuke vlooienmarkt, en ook de omgeving zag er leuk uit. Het is rustig, uit het drukke Sydney-centrum en je hebt veel vintage/hipster achtige cafeetjes, funky/bohémian restaurantjes en tweedehands boekwinkels & recordshops.
Het hostel waar ik verbleef was 'Yha Glebe'. Yha is een keten van hostels, die zitten door heel Australië. Ze staan erom bekend dat ze wat duurder zijn, maar zijn wel altijd super, spik en span schoon. Dus dat leek me wel wat voor de laatste 2 weken.
Tja.. Erg sociaal was het niet. Er was niet veel 'leven in de brouwerij' en er waren ook tamelijk wat oude mensen. En voor de rest bleef iedereen een beetje op zichzelf.
Dus was ik in het begin een beetje in m'n uppie door Sydney aan het dwalen. Op zich ook wel ns lekker. Fijn je hoofd leegmaken. Beetje mensen kijken enzo.
Totdat ik op n avond n praatje maakte met wat gekke Canadezen en n Nederlands meisje, Lauren. We hebben n gezellig kaartspelletje gedaan en heb de volgende dag afgesproken met Lauren. Weer eens lekker Nederlands praten (ze vond mijn Nederlands trouwens 'ver-engelst', dus bereidt jullie alvast voor :p) Het was niet zo'n lekker weer en t voelde een beetje koud aan (onder de 25 graden is koud ja). Dus toen besloten we naar de bios te gaan, naar de nieuwste actie film. De dag erna zijn we wezen shoppen (vooral window-shoppen). En we zijn ook een keer uit geweest. Naar de foute backpackers-bar: Side bar. Heerlijk, haha! Was n leuke avond en heb daar een Braziliaanse jongen leren kennen, Tiago.
Een paar dagen later hebben we afgesproken, en heeft hij me dansles gegeven! Dat was zoo leuk! Heel anders dan de danslessen van de Colombianen.. Hij leerde me een typische Braziliaanse dans; Forró. Heel romantisch, je danst heel dicht tegen mekaar aan. Fijn hoor, zo'n privé dansleraar :) Daarna hebben we weer afgesproken, zijn we uit geweest met zijn vrienden uit Brazilië, Peru en Tjechië. Was heel gezellig en omdat we mekaar wel érg leuk vonden, stelde hij voor om bij hem in huis te komen wonen, de laatste paar dagen. Zo hoef ik ook geen hostel meer te betalen. Zo gezegd, zo gedaan.
Ja, ik hoor jullie denken: 'wordt mevrouw nou in haar laatste week nog verliefd?!'
Tja... Wat zal ik zeggen? Typisch iets voor mij?
We besloten zo veel mogelijk te genieten van de korte tijd die we samen nog hadden.
Zo zijn we n keertje samen met een huisgenoot van hem naar Clovelly beach gegaan. Helaas moest hij al deze dagen werken 's avonds... (hij is n barman). Dus als hij aan t werken was, chillde ik met zijn huisgenoten. Die komen uit Singapore en we hebben veel discussies gevoerd over de verschillen tussen hun regering, wetten®els daar en de Nederlandse regering. Maar ook gezellig gekookt, spelletjes gedaan enzo, dus ik was me niet aan het vervelen.
Best raar eigenlijk, dat ik me nu zo goed kan aanpassen. Ik bedoel ik ken deze mensen niet en toch is het gezellig en hebben we over vanalles en nog wat gepraat. Iedereen is zo aardig en gastvrij :)
Ook zijn we samen n dag naar Little Bay geweest. Dat is een heel klein, rustig, maar súper mooi strandje. Omringd door rotsen en er komen veel locals en niet zoveel toeristen. Daar waren 2 vrienden van hem; Marcella & Daniel, n super leuk Braziliaans stel :) Het was een prachtige dag, super gezellig en ik heb enorm genoten :) Omdat hij 's avonds weer moest werken, boden zij aan dat ik wel bij hun kon blijven. Ze wonen in Cronulla, iets zuidelijker als Sydney. Tiago zou na het werk ook daarheen komen en we konden daar blijven slapen. Echt super leuk gehad met Marcella & Daniel. Door hen, maar ook door Tiago natuurlijk, weet ik nu heel veel over Brazilië en hun cultuur. En ik heb ze foto's laten zien en muziek van onze carnaval laten horen, en dat vonden ze helemaal geweldig! (de vasteloavend samba, haha!) Wisten jullie trouwens dat er in het zuiden van Brazilië een stadje is, wat volledig Nederlands is?!
Tis misschien wat vroeg om te zeggen, maar ik wil hem zeker opzoeken en wat rondreizen daar. T kan wat gevaarlijk zijn, maar als ik met hem ben kan er niks gebeuren. Kan ik ook meteen naar Veronica in Argentinië en Adriana in Mexico, haha.. Ook heb ik van iemand een adresje in Costa Rica gekregen :p
Heb ook al wat Braziliaans eten geproefd! Mandioca, wat lijkt op aardappelpuree, maar t is van n soort meel gemaakt. En Tapioca, wat lijkt op n soort pannenkoekje met ham & kaas, of zoet met kokos & aardbei :)
De volgende dag zijn we met z'n vieren gaan lunchen in Cronulla. Maar t weer was echt super slecht.. En dat met m'n laatste dag! :( Regen en 22 graden.. (Toen we in Little Bay waren, was het 33 graden en ben ik weer verbrand :p) Ze zeiden 'Australia is crying because you're leaving!'
We konden weinig gaan doen dus hebben we voor de rest bij hen thuis gechilld. Toen Tiago weer moest werken bleef ik daar. Vond ik helemaal niet erg :p
Ik zei dat ik echt niet weet wat ik nu moet doen.. Want Daniel zei tegen me: 'Ik kan het echt in jullie ogen zien hoe leuk jullie mekaar vinden!' Soms is het leven zo oneerlijk.. Ze wilden me overhalen om te proberen om weer naar Australië te komen, 'Je kunt toch altijd terug komen?' Maar ja, dat kan alleen met een toeristen visum (maar ik heb geen geld meer) of studenten visum (en om hier te studeren, daar heb ik al helemaal geen geld voor).
Toen Tiago klaar was met werken, troffen we mekaar in de stad en gingen we samen naar huis.. Onze laatste uurtjes samen.. Ik ging inpakken, met een super raar gevoel in m'n buik. Hoe kan ik iemand nou zó leuk vinden, terwijl we mekaar pas 9 dagen kennen? Het voelt gewoon heel vertrouwd, alsof ik hem veel langer ken.
Met afscheid nemen veel gehuild natuurlijk. De hele weg in de taxi ook. In het vliegtuig ging het wel weer. Dat ik naar huis ga, voelt helemaal niet echt. Ik snap het allemaal nog niet echt. Maar zodra ik steeds dichterbij kwam, kwam ook het besef dat ik steeds meer zin heb om jullie allemaal weer te zien!
En ik weet, dit is niet de laatste keer dat ik Tiago zie. Dat voel ik gewoon.
Kus,
Michelle
Nog even een mini verslagje van m'n laatste 2 weken.
Nadat ik, helaas pindakaas, m'n Italiaanse appartement moest verlaten besloot ik om in de wijk 'Glebe' te gaan wonen. Ik was er al eerder geweest voor een super leuke vlooienmarkt, en ook de omgeving zag er leuk uit. Het is rustig, uit het drukke Sydney-centrum en je hebt veel vintage/hipster achtige cafeetjes, funky/bohémian restaurantjes en tweedehands boekwinkels & recordshops.
Het hostel waar ik verbleef was 'Yha Glebe'. Yha is een keten van hostels, die zitten door heel Australië. Ze staan erom bekend dat ze wat duurder zijn, maar zijn wel altijd super, spik en span schoon. Dus dat leek me wel wat voor de laatste 2 weken.
Tja.. Erg sociaal was het niet. Er was niet veel 'leven in de brouwerij' en er waren ook tamelijk wat oude mensen. En voor de rest bleef iedereen een beetje op zichzelf.
Dus was ik in het begin een beetje in m'n uppie door Sydney aan het dwalen. Op zich ook wel ns lekker. Fijn je hoofd leegmaken. Beetje mensen kijken enzo.
Totdat ik op n avond n praatje maakte met wat gekke Canadezen en n Nederlands meisje, Lauren. We hebben n gezellig kaartspelletje gedaan en heb de volgende dag afgesproken met Lauren. Weer eens lekker Nederlands praten (ze vond mijn Nederlands trouwens 'ver-engelst', dus bereidt jullie alvast voor :p) Het was niet zo'n lekker weer en t voelde een beetje koud aan (onder de 25 graden is koud ja). Dus toen besloten we naar de bios te gaan, naar de nieuwste actie film. De dag erna zijn we wezen shoppen (vooral window-shoppen). En we zijn ook een keer uit geweest. Naar de foute backpackers-bar: Side bar. Heerlijk, haha! Was n leuke avond en heb daar een Braziliaanse jongen leren kennen, Tiago.
Een paar dagen later hebben we afgesproken, en heeft hij me dansles gegeven! Dat was zoo leuk! Heel anders dan de danslessen van de Colombianen.. Hij leerde me een typische Braziliaanse dans; Forró. Heel romantisch, je danst heel dicht tegen mekaar aan. Fijn hoor, zo'n privé dansleraar :) Daarna hebben we weer afgesproken, zijn we uit geweest met zijn vrienden uit Brazilië, Peru en Tjechië. Was heel gezellig en omdat we mekaar wel érg leuk vonden, stelde hij voor om bij hem in huis te komen wonen, de laatste paar dagen. Zo hoef ik ook geen hostel meer te betalen. Zo gezegd, zo gedaan.
Ja, ik hoor jullie denken: 'wordt mevrouw nou in haar laatste week nog verliefd?!'
Tja... Wat zal ik zeggen? Typisch iets voor mij?
We besloten zo veel mogelijk te genieten van de korte tijd die we samen nog hadden.
Zo zijn we n keertje samen met een huisgenoot van hem naar Clovelly beach gegaan. Helaas moest hij al deze dagen werken 's avonds... (hij is n barman). Dus als hij aan t werken was, chillde ik met zijn huisgenoten. Die komen uit Singapore en we hebben veel discussies gevoerd over de verschillen tussen hun regering, wetten®els daar en de Nederlandse regering. Maar ook gezellig gekookt, spelletjes gedaan enzo, dus ik was me niet aan het vervelen.
Best raar eigenlijk, dat ik me nu zo goed kan aanpassen. Ik bedoel ik ken deze mensen niet en toch is het gezellig en hebben we over vanalles en nog wat gepraat. Iedereen is zo aardig en gastvrij :)
Ook zijn we samen n dag naar Little Bay geweest. Dat is een heel klein, rustig, maar súper mooi strandje. Omringd door rotsen en er komen veel locals en niet zoveel toeristen. Daar waren 2 vrienden van hem; Marcella & Daniel, n super leuk Braziliaans stel :) Het was een prachtige dag, super gezellig en ik heb enorm genoten :) Omdat hij 's avonds weer moest werken, boden zij aan dat ik wel bij hun kon blijven. Ze wonen in Cronulla, iets zuidelijker als Sydney. Tiago zou na het werk ook daarheen komen en we konden daar blijven slapen. Echt super leuk gehad met Marcella & Daniel. Door hen, maar ook door Tiago natuurlijk, weet ik nu heel veel over Brazilië en hun cultuur. En ik heb ze foto's laten zien en muziek van onze carnaval laten horen, en dat vonden ze helemaal geweldig! (de vasteloavend samba, haha!) Wisten jullie trouwens dat er in het zuiden van Brazilië een stadje is, wat volledig Nederlands is?!
Tis misschien wat vroeg om te zeggen, maar ik wil hem zeker opzoeken en wat rondreizen daar. T kan wat gevaarlijk zijn, maar als ik met hem ben kan er niks gebeuren. Kan ik ook meteen naar Veronica in Argentinië en Adriana in Mexico, haha.. Ook heb ik van iemand een adresje in Costa Rica gekregen :p
Heb ook al wat Braziliaans eten geproefd! Mandioca, wat lijkt op aardappelpuree, maar t is van n soort meel gemaakt. En Tapioca, wat lijkt op n soort pannenkoekje met ham & kaas, of zoet met kokos & aardbei :)
De volgende dag zijn we met z'n vieren gaan lunchen in Cronulla. Maar t weer was echt super slecht.. En dat met m'n laatste dag! :( Regen en 22 graden.. (Toen we in Little Bay waren, was het 33 graden en ben ik weer verbrand :p) Ze zeiden 'Australia is crying because you're leaving!'
We konden weinig gaan doen dus hebben we voor de rest bij hen thuis gechilld. Toen Tiago weer moest werken bleef ik daar. Vond ik helemaal niet erg :p
Ik zei dat ik echt niet weet wat ik nu moet doen.. Want Daniel zei tegen me: 'Ik kan het echt in jullie ogen zien hoe leuk jullie mekaar vinden!' Soms is het leven zo oneerlijk.. Ze wilden me overhalen om te proberen om weer naar Australië te komen, 'Je kunt toch altijd terug komen?' Maar ja, dat kan alleen met een toeristen visum (maar ik heb geen geld meer) of studenten visum (en om hier te studeren, daar heb ik al helemaal geen geld voor).
Toen Tiago klaar was met werken, troffen we mekaar in de stad en gingen we samen naar huis.. Onze laatste uurtjes samen.. Ik ging inpakken, met een super raar gevoel in m'n buik. Hoe kan ik iemand nou zó leuk vinden, terwijl we mekaar pas 9 dagen kennen? Het voelt gewoon heel vertrouwd, alsof ik hem veel langer ken.
Met afscheid nemen veel gehuild natuurlijk. De hele weg in de taxi ook. In het vliegtuig ging het wel weer. Dat ik naar huis ga, voelt helemaal niet echt. Ik snap het allemaal nog niet echt. Maar zodra ik steeds dichterbij kwam, kwam ook het besef dat ik steeds meer zin heb om jullie allemaal weer te zien!
En ik weet, dit is niet de laatste keer dat ik Tiago zie. Dat voel ik gewoon.
Kus,
Michelle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
