Chopping wood in the bush

Hello there,

Eindelijk weer een (normaal) verslagje voor jullie, nog steeds vanuit Yoogali!

De afgelopen weken was ik nog steeds aan het werken als 'houthakkersmeisje', bij Doug:
Tis echt hard werken, en het zijn lange dagen; meestal rijden we om half 6/6 uur weg en we zijn pas om 5/6/7 uur thuis. En vaak dan nog z'n zoons naar training brengen en halen.
Met rijden maak ik nog best veel fouten en soms reageren ze heel geïrriteerd. Ook als ik even de weg niet weet. Is best frustrerend, want ik doe m'n best.
1 week voordat ik naar Australië vertrok, heb ik m'n rijbewijs gehaald. Toen misschien 2 keertjes naar oma gereden, en dat was 't; verder heb ik totaal geen rijervaring.
Nu moet ik ineens na al die maanden weer autorijden;
- aan de linkerkant van de weg
- in n plaats waar ik de weg niet weet
- in een 'Ute'
- mét aanhangwagen (met 3 ton hout erop!)...
Ze kunnen niet verwachten dat ik na 2 weken ineens een perfecte chauffeur ben hoor...
Dus dat is soms echt vervelend.

Aan de andere kant; ik heb een bed, ik heb eten, en ik ben lekker geld aan het verdienen. Dus ik mag eigenlijk niet klagen.
Maar ik kan niet wáchten om weg te gaan.

We zijn ook een keer uit geweest. Eerst naar een sportsclub en toen naar een pub, waar een band speelde. Was een leuke avond, maar ik had véél te veel gedronken... De volgende dag moesten we eigenlijk om 8 uur hout halen, maar ik had m'n wekker niet goed gezet. En Doug lag ook nog in coma, dus zijn we uiteindelijk niet gegaan :p Kon ik lekker m'n roes uitslapen, want ik had zo'n verschrikkelijke koppijn...

De week daarna hebben we maandag t/m donderdag 1 lading en vrijdag 2 ladingen gehaald. Even voor de duidelijkheid: 1 'lading' bevat 3 ton hout (!) Dus als we 2 ladingen doen moet ik eerst 3 ton hout in de trailer gooien, en als we bij de klant aankomen weer alles úit de trailer gooien, en daarna weer terug naar de bush voor de volgende 3 ton.. En dan begint alles weer opnieuw...
Je kunt in ieder geval niet zeggen dat ik niet hard werk!
Het was echt een hele zware week voor me.. Ik dacht erover om te stoppen.. (elke dag was Doug wel ergens over aan t zeiken). Maar ja, ik heb t geld echt nodig...

Die donderdag kwam er een jongen uit Denemarken bij ons wonen. Ik had hem al eens eerder gezien, bij die ene boer; hij was daar omdat hij mee ging jagen (hij wou een kangoeroe doodschieten, nu hij toch hier is..) En nu woont hij voor 2 weken hier. Voel me tenminste wat minder eenzaam..

In m'n vierde week zei Doug dat hij kon zien dat ik spieren kreeg! Ik hoop dat t niet al te grote spieren worden! O.o
In de 2 weken met Michael, de Deense jongen, hebben we maandag 1 lading, di, wo, do 2 ladingen gehaald, vr vrij, zaterdag deed hij 's ochtends met Michael een lading en 's middags met mij. En zondag weer 2 ladingen samen. De week daarna ma 1, di hadden we een dagje vrij, wo 2, do 2, vr 2, za vrij en zo 1.
Ik begin eindelijk een beetje te wennen aan het harde werken (en het vroege opstaan). En de splinters, schrammen, blauwe plekken, mierenbeten, kneuzingen, enz., daar word ik alleen maar harder van.
Ook zie ik elke dag rare beesten: kangoeroes/wallaby's (ook veel dooie langs de weg, dat is wat minder), emu's, vleermuizen (in de holen in de houtstukken), rare insecten, vossen, salamanders, prachtig gekleurde vogels... Noem maar op :) We hebben ook heel vaak kangoeroes voor ons op de weg gehad. Rare beesten; niet dat ze weghuppen of aan de kant gaan als er een auto aan komt: nee, ze blijven gewoon zitten en staren naar t licht van de koplampen. Dan moet je héél langzaam eromheen rijden (en hopen dat ze niet voor de auto springen). Althans, dat doe ik, de Aussies rijden gewoon door.
De ochtenden zijn wel echt verschrikkelijk koud :( Het is hier natuurlijk winter, en ik zit hier in het binnenland van Australië. Dat betekend dat we 's ochtends soms temperaturen rond het vriespunt hebben! (ja echt!) Maar na een half uurtje houtblokken gooien heb je het zo weer warm :p

We moeten ook veel huishoudelijke klusjes doen; altijd zorgen dat het huis netjes is, spullen die je hebt gebruikt meteen afwassen, als er afwas staat (van hem of de kinderen) verwacht hij ook dat we dat afgewassen. Onkruid wieden, stofzuigen, de badkamer en wc moeten we bijhouden en elke maandag moet ik de auto van binnen en buiten schoonmaken. Tja, d'r zijn niet veel mensen die hun huis zo voor je open stellen, en in ruil daarvoor krijgen we ook elke avond een maaltijd. Dus we doen het maar gewoon.

Ik merk ook dat het er echt ingedramd wordt bij de jongens om zo 'stoer' en 'mannelijk' mogelijk te zijn. Alles draait om sport (footy, afl, rugby leage), jagen, vissen, je eigen vlees slachten, 'being bush-smart', motorcrossen... En op tv kijken we naar programma's over overleven in de wildernis, zoals 'hillbilly blood', 'no man's land' en 'mountain men'. Maar ik denk dat dat wel normaal is in Australië. Of in ieder geval bij mensen van het plattelandsleven :p

Doug is een hele harde man, met een klein hartje. Tis een moeilijke man om mee te leven; hij wil alles op zijn manier, een andere manier (wat misschien ook werkt) is niet goed. Daarom reageert hij zo vaak boos en gefrustreerd, als ik iets niet goed doe met autorijden. Het móét en zal op zijn manier. Maar tegelijkertijd wilt hij me vanalles leren; over Australië ('zijn land'), over de 'bush', over het leven, het opvoeden van kinderen. En alle mensen aan wie hij me voorstelt zijn stuk voor stuk vriendelijke mensen. Hij kent iedereen, en iedereen kent hem en respecteert hem. Want als je dat niet doet, dan heb je een groot probleem.
Hij houdt van z'n leventje in Yoogali/Griffith, en is een typisch geval van 'wat de boer niet kent, dat eet hij niet'. Naja, ieder z'n ding. Ik leer in ieder geval vanalles; in veel dingen heeft hij gelijk, maar veel dingen wil ik later toch anders.

In m'n 5e week zijn we zaterdagavond bij Doug's ouders gaan eten. Zijn hele familie was daar. Hele aardige mensen hoor, maar man wat kunnen die schelden :p Zelfs z'n moeder! Imagine; een oud vrouwtje met n Australisch accent: 'Douglas, get your fat lazy ass off the couch and go turn the sausages on the barbie!' xD Oh, en hun favo scheldwoord is 'cunt'. Hij is n 'cunt', zij is n 'cunt', iedereen is n 'cunt' :p Wel heerlijk gegeten :)

En minstens 1 keer in de week blijft 'Curly' bij ons eten. Hij is een echte Australische redneck, met een lange baard en hij mist wat tanden :p Maar hij is echt een toffe gast, is altijd gezellig als hij er is :)

Ik heb wel echt de hele tijd ups en downs; de ene dag is hij heel aardig en de andere dag wordt hij om alles boos. Ik heb t gevoel alsof ik op eieren moet lopen. Alsof ik niks goed kan doen. Als ik de auto wat naar voren wil zetten, mag t niet. En als ik t niet doe, zegt ie 'waarom zet je de auto niet naar voren?!'. Als ik de houtblokken naar de rand wil verplaatsen, zegt hij dat t te veel tijd kost, en als ik t niet doe zegt hij 'snap je nog steeds niet dat je de randen eerst moet vullen?!'. En zo kan ik nog wel even door gaan. Ook met autorijden gaat er nu en dan nog iets fout. Hij weer boos. En dan ligt er zoveel druk op me om daarna geen fouten meer te maken. Maar ik ben nog steeds aan t leren. Alleen hij schijnt dat niet te snappen.
Ik weet niet wat ik moet doen; ik heb dagen dat ik het liefst weg zou willen, maar ik weet dat ik nog lang niet genoeg geld heb. En een andere baan zoeken is heel moeilijk. Toch doorbijten dan maar.

Het zijn gewoon hele andere mensen, heel hard opgevoed. Een ander voorbeeld is dit:
Hij had 2 honden, en een daarvan was een pup. Op een dag had ie alle kleren van de waslijn afgetrokken.. Toen kreeg die een pak slaag en moest die voor een paar dagen aan de ketting. Toen ie er eindelijk weer vanaf mocht deed die 't  weer.. Toen hebben ze m de auto in gedaan en moest ik ergens heen rijden. En toen hebben ze m ergens langs de weg achter gelaten :( Wie doet nou zoiets..

Week 6 was ma 1 lading, di dagje vrij, wo 2, do 2, vr 1, za & zo vrij.

De week daarna ma 1, di 1, wo 1, do 1, vrijdag vrij want ik had de trailer gesloopt... Ik reed te hard over een deuk in de weg waardoor de 'string' onder de trailer los schoot en hij m moest maken, zaterdag ging hij nog iets van de trailer maken en zondag heb ik zijn Ute, John's Ute en de auto van zijn ouders gewassen.

Deze week ma 2, di 2, wo 2, do 1 en daarna moest hij een oude Ute fixen bij die ene boer. Dus heb ik weer klusjes voor de boerin gedaan; afgewassen, was afgehaald, macadamia noten geraapt, echt keiveel :p bladeren opgeruimd, en toen vroeg Frank of ik in de packing shed wou werken. Moest eerst dozen met sinaasappels stempelen, en toen mocht ik met n ander meisje dozen open vouwen. En als de machine stopte, omdat er n sinaasappel miste aan de zuignap, moest ik die weer aan de zuignap doen. Was wel leuk voor de afwisseling :) Heb ik uiteindelijk toch een keer in een packing shed gewerkt.
Vr 1 lading en daarna moest ik hem naar een afspraak en naar soccertraining brengen.
En nu ik dit schrijf is het zaterdag (vanmorgen 1 lading gehaald) en ben ik aan m'n laatste dagjes begonnen! Nog maar 3 dagen werken en dan hoef ik nooit meer n houtblok in n trailer te gooien! Of Doug's gezeik aan te horen, haha.

Terugblikkend op deze laatste tijd heb ik toch veel geleerd. Ik ben hier maarliefst 8,5 week geweest! Ik heb geleerd om harder te zijn, zwaar lichamelijk werk te doen, door te zetten als t moeilijk is, niet op te geven, dat m'n lichaam meer kan als dat ik denk, auto te rijden aan de verkeerde kant, hoe het leven op het platteland eraan toe gaat, hoe het is om te leven in een Australisch gezin...
Een zware tijd, maar ben wel een ervaring en wat centjes rijker.

Het afgelopen half jaar stond in het teken van werken (maar vooral werk zoeken..) Maar het komende half jaar staat in het teken van reizen! Woensdag 20 augustus pak ik de bus -en trein richting Sydney!

En dan.. East Coast & new adventures, here I come!

Kisses to you all xxxxx

Michelle